طبقه بندی ملی مشاغل کانادا
طبقه بندی ملی مشاغل کانادا (National Occupational Classification – NOC) یک سیستم استاندارد است که توسط دولت کانادا برای دسته‌بندی و توصیف انواع مشاغل در بازار کار این کشور استفاده می‌شود.
این سیستم به منظور کمک به کارفرمایان، متقاضیان کار، سیاست‌گذاران و پژوهشگران برای درک و تجزیه و تحلیل مشاغل مختلف و نیازهای بازار کار طراحی شده است. NOC هر شغل را بر اساس نوع کاری که انجام می‌شود و مهارت‌های مورد نیاز برای آن، به گروه‌ها و زیرگروه‌های مختلف تقسیم‌بندی می‌کند.
هر شغل در NOC یک کد چهار رقمی منحصر به فرد دارد که نشان‌دهنده دسته‌بندی خاص آن شغل است. NOC به پنج سطح مهارت (Skill Levels) و ده حوزه شغلی (Broad Occupational Categories) تقسیم می‌شود. سطوح مهارت شامل سطح 0 برای مشاغل مدیریتی، سطح A برای مشاغل تخصصی که نیاز به مدرک دانشگاهی دارند، سطح B برای مشاغل فنی و تخصصی که نیاز به مدرک کالج یا کارآموزی دارند، سطح C برای مشاغل متوسط که نیاز به آموزش دبیرستانی یا آموزش شغلی خاص دارند، و سطح D برای مشاغل کارگری که نیاز به آموزش شغلی خاصی ندارند.
این سطوح مهارت به کاربران کمک می‌کنند تا درک بهتری از نیازمندی‌های آموزشی و مهارتی مشاغل مختلف داشته باشند.
حوزه‌های شغلی در NOC شامل ده دسته اصلی می‌شوند:
0 (مشاغل مدیریتی)
1 (کسب و کار، مالی و اداری)
2 (علوم طبیعی و کاربردی و مشاغل مرتبط)
3 (بهداشت و درمان)
4 (مشاغل مرتبط با آموزش و قانون، خدمات اجتماعی، خدمات اجتماعی، دولت و مذهب)
5 (هنر، فرهنگ، تفریح و ورزش)
6 (فروش و خدمات)
7 (مشاغل فنی و حرفه‌ای در حوزه منابع طبیعی، کشاورزی و صنایع مرتبط)
8 (مشاغل در حوزه‌های تولید، پردازش و خدمات)
9 (مشاغل مرتبط با کارگران ساده)
این تقسیم‌بندی به شناسایی و مدیریت بهتر مشاغل در بازار کار کانادا کمک می‌کند.
استفاده از این اطلاعات می‌تواند به کارجویان کمک کند تا تصمیمات بهتری درباره مسیر شغلی خود بگیرند و به کارفرمایان نیز در فرآیند استخدام و مدیریت نیروی کار یاری رساند.
سیستم طبقه بندی مشاغل ناک NOC کانادا
طبقه‌بندی ملی مشاغل کانادا (NOC) به منظور سازمان‌دهی و توصیف دقیق مشاغل در بازار کار، ده دسته اصلی یا حوزه شغلی را تعریف کرده است.
این دسته‌بندی‌ها به شناسایی و مدیریت بهتر مشاغل کمک می‌کنند و هر کدام از این دسته‌ها نشان‌دهنده یک گروه بزرگ و متنوع از مشاغل با ویژگی‌ها و نیازمندی‌های خاص است.
دسته اول، مشاغل مدیریتی (کد 0) شامل نقش‌های مدیریتی در سطوح مختلف سازمان‌ها است.
دسته دوم، کسب و کار، مالی و اداری (کد 1) شامل مشاغلی در زمینه‌های حسابداری، مدیریت اداری و مالی و سایر مشاغل مرتبط با تجارت است.
دسته سوم، علوم طبیعی و کاربردی و مشاغل مرتبط (کد 2) شامل مشاغل در حوزه‌های مهندسی، تحقیقات علمی، فناوری اطلاعات و سایر حوزه‌های علمی و تکنولوژیکی است.
دسته چهارم، بهداشت و درمان (کد 3) شامل مشاغلی مانند پزشکان، پرستاران، دندان‌پزشکان و سایر تخصص‌های بهداشتی است.
دسته پنجم، مشاغل مرتبط با آموزش و قانون، خدمات اجتماعی، دولت و مذهب (کد 4) شامل معلمان، وکلا، کارکنان خدمات اجتماعی و مشاغل مرتبط با خدمات دولتی و مذهبی است.
دسته ششم، هنر، فرهنگ، تفریح و ورزش (کد 5) شامل هنرمندان، نویسندگان، ورزشکاران و سایر مشاغل مرتبط با هنر و سرگرمی است. دسته هفتم، فروش و خدمات (کد 6) شامل مشاغلی در زمینه فروش، خدمات مشتریان و خدمات شخصی است.
دسته هشتم، مشاغل فنی و حرفه‌ای در حوزه منابع طبیعی، کشاورزی و صنایع مرتبط (کد 7) شامل مشاغلی در حوزه‌های کشاورزی، جنگلداری، ماهیگیری و صنایع معدنی است.
دسته نهم، مشاغل در حوزه‌های تولید، پردازش و خدمات (کد 8) شامل مشاغلی در تولید و پردازش محصولات، تعمیرات و خدمات فنی است.
در نهایت، دسته دهم، مشاغل مرتبط با کارگران ساده (کد 9) شامل مشاغلی با نیاز به مهارت‌های پایه و آموزش کم است.
این طبقه‌بندی جامع به دولت، کارفرمایان و متقاضیان کار کمک می‌کند تا بازار کار را بهتر درک کرده و برنامه‌ریزی بهتری برای استخدام و آموزش انجام دهند.
مزایای طبقه بندی ملی کسب و کار در کانادا
طبقه‌بندی ملی مشاغل کانادا (NOC) چندین مزیت مهم دارد که به بهبود بازار کار و برنامه‌ریزی شغلی در این کشور کمک می‌کند.
این مزایا شامل موارد زیر است:
۱- استانداردسازی و شفافیت
NOC به عنوان یک سیستم استاندارد، کمک می‌کند تا مشاغل به صورت دقیق و هماهنگ توصیف و دسته‌بندی شوند. این استانداردسازی باعث می‌شود که کارفرمایان، متقاضیان کار، و سیاست‌گذاران بتوانند به راحتی اطلاعات مربوط به مشاغل مختلف را درک و مقایسه کنند. شفافیت در توصیف مشاغل، فرآیندهای استخدام و برنامه‌ریزی شغلی را بهبود می‌بخشد.
۲- کمک به مهاجرت و نیروی کار بین‌المللی
سیستم NOC در فرآیند مهاجرت به کانادا نقش حیاتی دارد. بسیاری از برنامه‌های مهاجرتی کانادا، از جمله برنامه‌های اکسپرس اینتری، از کدهای NOC برای ارزیابی و انتخاب متقاضیان استفاده می‌کنند. این سیستم به دولت کانادا کمک می‌کند تا متقاضیان با مهارت‌های مورد نیاز بازار کار را شناسایی و جذب کند.
۳- تسهیل در آموزش و توسعه مهارت‌ها
با توجه به دسته‌بندی دقیق مشاغل و نیازمندی‌های مهارتی مشخص شده در NOC، موسسات آموزشی و برنامه‌های آموزش حرفه‌ای می‌توانند دوره‌های آموزشی خود را بهتر طراحی و ارائه کنند. این امر باعث می‌شود که فارغ‌التحصیلان و کارجویان مهارت‌های لازم برای مشاغل مختلف را کسب کنند و آماده ورود به بازار کار شوند.
۴- تحلیل و برنامه‌ریزی بازار کار
دولت و نهادهای پژوهشی از NOC برای جمع‌آوری و تحلیل داده‌های بازار کار استفاده می‌کنند. این داده‌ها به سیاست‌گذاران کمک می‌کند تا روندهای شغلی، نیازهای آینده بازار کار و نواقص موجود در مهارت‌ها را شناسایی کنند. برنامه‌ریزی موثرتر بر اساس این تحلیل‌ها می‌تواند به ایجاد فرصت‌های شغلی بیشتر و تطابق بهتر عرضه و تقاضای نیروی کار منجر شود.
این مزایا نشان می‌دهد که سیستم NOC نقشی کلیدی در بهبود عملکرد بازار کار کانادا، تسهیل فرآیندهای مهاجرت، و توسعه نیروی کار با مهارت‌های مناسب دارد.
تغییرات سیستم جدید طبقه بندی ملی مشاغل NOC
در سال 2021، سیستم طبقه‌بندی ملی مشاغل کانادا (NOC) با چند تغییر و به‌روزرسانی مهم مواجه شد.
این تغییرات به منظور بهبود دقت و کارآیی این سیستم انجام شده‌اند و چندین جنبه کلیدی را شامل می‌شوند:
۱- تغییر ساختار کدهای شغلی
کدهای شغلی NOC از یک ساختار چهار رقمی به یک ساختار پنج رقمی تغییر یافته‌اند. این تغییر به منظور افزایش دقت و جزئیات در دسته‌بندی مشاغل و ایجاد زیرشاخه‌های جدید برای تخصص‌های مختلف صورت گرفته است.
۲- تغییر در سطوح مهارت
به جای استفاده از سطوح مهارت (Skill Levels) که قبلاً به صورت A, B, C, D و 0 تعریف می‌شدند، سیستم جدید از دسته‌بندی مبتنی بر Training, Education, Experience, and Responsibilities (TEER) استفاده می‌کند.
این تغییر به منظور بازتاب بهتر نیازهای آموزشی و مهارتی برای هر شغل و تاکید بیشتر بر مسئولیت‌های شغلی صورت گرفته است.
دسته‌بندی TEER شامل موارد زیر است:
– TEER 0: مشاغل مدیریتی
– TEER 1: نیاز به مدرک دانشگاهی یا چندین سال تجربه
– TEER 2: نیاز به مدرک کالج یا چندین سال تجربه
– TEER 3: نیاز به مدرک دبیرستانی یا آموزش شغلی خاص
– TEER 4: نیاز به آموزش شغلی کوتاه مدت یا دبیرستانی
– TEER 5: نیاز به آموزش شغلی خاصی ندارد.
۳- تغییر در دسته‌بندی مشاغل و افزودن مشاغل جدید
برخی مشاغل به دسته‌های جدید منتقل شده یا دسته‌بندی آن‌ها تغییر کرده است تا بازتاب بهتری از تحولات در بازار کار و ظهور مشاغل جدید باشد. همچنین، مشاغل جدیدی که به تازگی در بازار کار ظهور کرده‌اند، به NOC اضافه شده‌اند تا این سیستم جامع‌تر و به‌روزتر باشد.
۴- بهبود در توصیف مشاغل و وظایف
توصیف‌های شغلی و وظایف مربوط به هر کد شغلی به‌روزرسانی شده و جزئیات بیشتری در آن‌ها گنجانده شده است. این بهبودها به کارفرمایان و متقاضیان کار کمک می‌کند تا دیدگاه واضح‌تری نسبت به انتظارات شغلی و نیازمندی‌های مهارتی داشته باشند.
این تغییرات در سیستم NOC به منظور انعکاس بهتر واقعیت‌های بازار کار مدرن و نیازهای آموزشی و مهارتی به‌روز، و همچنین تسهیل فرآیندهای مهاجرت و برنامه‌ریزی شغلی انجام شده‌اند.
طبقه‌بندی TEER در مشاغل NOC
سیستم طبقه‌بندی TEER در طبقه‌بندی ملی مشاغل کانادا (NOC) به منظور بازتاب دقیق‌تر نیازهای آموزشی و مهارتی و مسئولیت‌های شغلی طراحی شده است. TEER مخفف Training (آموزش)، Education (تحصیلات)، Experience (تجربه)، و Responsibilities (مسئولیت‌ها) است و شامل شش دسته مختلف است که جایگزین سطوح مهارتی قدیمی شده‌اند.
در ادامه به توضیح هر یک از دسته‌های TEER می‌پردازیم:
۱- TEER 0: مشاغل مدیریتی
– شامل مشاغل مدیریتی در سطح عالی مانند مدیران اجرایی و سایر نقش‌های مدیریتی در شرکت‌ها و سازمان‌ها می‌شود.
– این مشاغل نیاز به تجربه گسترده و مهارت‌های مدیریتی پیشرفته دارند.
۲- TEER 1: نیاز به مدرک دانشگاهی یا چندین سال تجربه
– شامل مشاغلی است که نیاز به مدرک دانشگاهی (لیسانس یا بالاتر) دارند یا چندین سال تجربه کاری در یک حوزه تخصصی.
– این دسته شامل مشاغل حرفه‌ای مانند پزشکان، مهندسان، وکلا و مدیران ارشد می‌شود.
۳- TEER 2: نیاز به مدرک کالج یا چندین سال تجربه
– شامل مشاغلی است که نیاز به مدرک کالج (فوق دیپلم) دارند یا چندین سال تجربه کاری در یک حوزه خاص.
– این دسته شامل مشاغل فنی و تخصصی مانند تکنسین‌ها، پرستاران، و کارگران ماهر در صنایع مختلف می‌شود.
۴- TEER 3: نیاز به مدرک دبیرستانی یا آموزش شغلی خاص
– شامل مشاغلی است که نیاز به مدرک دبیرستانی یا آموزش شغلی خاص دارند.
– این دسته شامل مشاغل خدماتی و کارهای پشتیبانی مانند دستیاران اداری، فروشندگان، و رانندگان می‌شود.
۵- TEER 4: نیاز به آموزش شغلی کوتاه مدت یا دبیرستانی
– شامل مشاغلی است که نیاز به آموزش شغلی کوتاه مدت یا مدرک دبیرستانی دارند.
– این دسته شامل مشاغل کارگری و پشتیبانی که نیاز به آموزش شغلی کم دارند مانند کارگران انبار و دستیاران فروش می‌شود.
۶- TEER 5: نیاز به آموزش شغلی خاصی ندارد
– شامل مشاغلی است که نیاز به آموزش شغلی خاصی ندارند و می‌توانند با آموزش‌های کوتاه مدت شروع به کار کنند.
– این دسته شامل مشاغل ساده و کارگری که نیاز به مهارت‌های پایه دارند مانند کارگران خدماتی و نظافتچی‌ها می‌شود.
سیستم TEER به منظور ارائه یک تصویر واضح‌تر و دقیق‌تر از نیازهای آموزشی و مهارتی مشاغل مختلف طراحی شده است و به کارفرمایان، متقاضیان کار، و سیاست‌گذاران کمک می‌کند تا تصمیمات بهتری در زمینه استخدام، آموزش و توسعه نیروی کار بگیرند.
این سیستم همچنین به ارتقاء شفافیت و هماهنگی در بازار کار کمک می‌کند.
آشنایی با سیستم کدگذاری طبقه بندی ملی مشاغل کانادا
سیستم کدگذاری طبقه‌بندی ملی مشاغل کانادا (NOC) یک سیستم استاندارد و جامع است که توسط دولت کانادا برای دسته‌بندی و توصیف مشاغل در بازار کار این کشور طراحی شده است.
این سیستم به منظور کمک به کارفرمایان، متقاضیان کار، سیاست‌گذاران و پژوهشگران برای درک و تجزیه و تحلیل مشاغل مختلف و نیازهای بازار کار به کار می‌رود. هر شغل در NOC با یک کد پنج‌رقمی منحصر به فرد شناسایی می‌شود که نشان‌دهنده دسته‌بندی خاص آن شغل است.
در ادامه به توضیح ساختار کدگذاری NOC و نحوه استفاده از آن می‌پردازیم.
سیستم کدگذاری NOC شامل پنج رقم است که هر رقم نشان‌دهنده سطح و نوع خاصی از اطلاعات شغلی است:
۱- رقم اول: دسته‌بندی شغلی (Broad Occupational Category)
– این رقم نشان‌دهنده دسته‌بندی گسترده شغلی است و مشاغل را به 10 دسته اصلی تقسیم می‌کند.
– مثال: 0 (مشاغل مدیریتی)، 1 (کسب و کار، مالی و اداری)، 2 (علوم طبیعی و کاربردی)، و غیره.
۲- رقم دوم: گروه اصلی (Major Group)
– این رقم به همراه رقم اول، گروه‌های اصلی شغلی را تعریف می‌کند و به دسته‌بندی دقیق‌تری از مشاغل می‌پردازد.
– مثال: 21 (حوزه‌های تخصصی در علوم طبیعی و کاربردی)، 31 (حوزه‌های تخصصی در بهداشت و درمان).
۳- رقم سوم: گروه فرعی (Minor Group)
– این رقم به همراه دو رقم اول، گروه‌های فرعی را تشکیل می‌دهد که مشاغل را به زیرگروه‌های کوچکتری تقسیم می‌کند.
– مثال: 217 (تحلیلگران و مشاوران سیستم‌های اطلاعاتی)، 314 (متخصصین حرفه‌ای بهداشت و درمان).
۴- رقم چهارم و پنجم: واحد شغلی (Unit Group)
– این دو رقم به همراه سه رقم اول، واحد شغلی خاص را تعریف می‌کند که جزئیات دقیق‌تری از شغل و مسئولیت‌های آن را نشان می‌دهد.
– مثال: 2173 (مهندسان نرم‌افزار)، 3142 (فیزیوتراپیست‌ها).
همچنین نحوه استفاده از سیستم NOC به شرح زیر است:
۱- جستجوی مشاغل
کارفرمایان و متقاضیان کار می‌توانند با استفاده از کدهای NOC، مشاغل مورد نظر خود را جستجو کنند و اطلاعات دقیق‌تری در مورد وظایف شغلی، نیازمندی‌های آموزشی و مهارتی و چشم‌انداز شغلی به دست آورند.
۲- ارزیابی مهارت‌ها و نیازهای شغلی
سیستم NOC به کارفرمایان کمک می‌کند تا نیازهای مهارتی و آموزشی مشاغل مختلف را ارزیابی کنند و بهترین کاندیداها را برای موقعیت‌های شغلی خود انتخاب کنند.
۳- برنامه‌ریزی آموزشی و حرفه‌ای
موسسات آموزشی می‌توانند برنامه‌های درسی و دوره‌های آموزشی خود را بر اساس نیازهای مشخص شده در سیستم NOC تنظیم کنند تا فارغ‌التحصیلان آمادگی بهتری برای ورود به بازار کار داشته باشند.
۴- مهاجرت و برنامه‌های اقامتی
سیستم NOC نقش مهمی در فرآیند مهاجرت به کانادا دارد. بسیاری از برنامه‌های مهاجرتی کانادا از کدهای NOC برای ارزیابی و انتخاب متقاضیان استفاده می‌کنند.
اهمیت سیستم ناک کانادا در برنامه‌های مهاجرتی
سیستم طبقه‌بندی ملی مشاغل کانادا (NOC) نقش بسیار مهمی در برنامه‌های مهاجرتی این کشور ایفا می‌کند. NOC به دولت کانادا کمک می‌کند تا مهارت‌ها و تجربیات کاری متقاضیان مهاجرت را ارزیابی و دسته‌بندی کند.
این سیستم استاندارد به تعیین صلاحیت‌ها و نیازمندی‌های شغلی متقاضیان برای ورود به بازار کار کانادا کمک می‌کند.
در ادامه به بررسی اهمیت NOC در برنامه‌های مهاجرتی کانادا می‌پردازیم:
۱- تعیین صلاحیت‌های شغلی
NOC به عنوان یک معیار استاندارد برای ارزیابی مهارت‌ها و تجربیات شغلی متقاضیان مهاجرت به کار می‌رود. برنامه‌های مهاجرتی مانند اکسپرس اینتری (Express Entry)، برنامه‌های استانی (PNP)، و برنامه‌های نیروی کار ماهر فدرال (Federal Skilled Worker Program) از کدهای NOC برای تعیین واجد شرایط بودن متقاضیان استفاده می‌کنند. هر کد NOC نیازمندی‌های خاصی دارد که متقاضیان باید آن‌ها را برآورده کنند.
۲- انتخاب شغل‌های مورد نیاز بازار کار
دولت کانادا از سیستم NOC برای شناسایی و اولویت‌بندی مشاغلی که در بازار کار کانادا بیشترین تقاضا را دارند استفاده می‌کند. این اطلاعات به تعیین شغل‌های اولویت‌دار برای برنامه‌های مهاجرتی کمک می‌کند. مشاغل با کدهای NOC که در دسته‌بندی‌های با تقاضای بالا قرار دارند، شانس بیشتری برای پذیرش در برنامه‌های مهاجرتی دارند.
۳- تسهیل فرآیند ارزیابی مدارک
NOC به مقامات مهاجرتی و ارزیابان مدارک کمک می‌کند تا به راحتی مهارت‌ها و تجربیات کاری متقاضیان را با نیازمندی‌های شغلی در کانادا مقایسه کنند. این فرآیند استاندارد شده به کاهش زمان و پیچیدگی ارزیابی مدارک کمک می‌کند و باعث می‌شود تا متقاضیان سریع‌تر و با دقت بیشتری ارزیابی شوند.
۴- برنامه‌ریزی برای جذب نیروی کار ماهر
NOC به دولت کانادا و استان‌ها کمک می‌کند تا نیازهای بازار کار را بهتر درک کنند و برنامه‌ریزی مناسبی برای جذب نیروی کار ماهر انجام دهند. این برنامه‌ریزی شامل ایجاد سیاست‌ها و برنامه‌های مهاجرتی هدفمند برای جذب نیروی کار در بخش‌های مختلف اقتصادی است. با استفاده از NOC، دولت می‌تواند برنامه‌های مهاجرتی را به نحوی تنظیم کند که تعادل عرضه و تقاضای نیروی کار حفظ شود.
۵- کمک به متقاضیان در انتخاب مسیر مهاجرتی مناسب
متقاضیان مهاجرت با استفاده از NOC می‌توانند شغل خود را دسته‌بندی کنند و برنامه مهاجرتی مناسب با مهارت‌ها و تجربیات خود را انتخاب کنند. سیستم NOC به متقاضیان کمک می‌کند تا درک بهتری از شرایط و نیازمندی‌های برنامه‌های مهاجرتی داشته باشند و بتوانند به صورت هدفمند برای مهاجرت به کانادا اقدام کنند.
در مجموع، سیستم NOC به عنوان یک ابزار کلیدی در برنامه‌های مهاجرتی کانادا عمل می‌کند و به دولت و متقاضیان کمک می‌کند تا فرآیند مهاجرت به صورت شفاف‌تر، منظم‌تر و کارآمدتر انجام شود.